Τα Παιδιά ενός Βιασμού
Σκην: Γιώργος ΑυγερόπουλοςΤο «Παιδιά ενός βιασμού», αφηγείται την ιστορία των δύο μεγάλων συμμοριών του Ελ Σαλβαδόρ που αποτελούνται κυρίως από εφήβους. Η 18 και η MS 13, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε εμπόλεμη ζώνη, καθώς συγκρούονται αδυσώπητα για τον έλεγχο της αγοράς όπλων και ναρκωτικών. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, αποκτά πρόσβαση και στις δύο συμμορίες και παρακολουθεί τη ζωή των παιδιών που σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα λόγια, τις πράξεις και τα κεντημένα με τατουάζ-σύμβολα της συμμορίας κορμιά τους, διαγράφεται η σύγχρονη ιστορία της χώρας που βιάστηκε από τον δωδεκαετή εμφύλιο πόλεμο, έναν πόλεμο που ίσως δεν έληξε ακόμη…
Δείτε την ταινία τώρα!
Επιλέξτε τη γλώσσα που επιθυμείτε και δείτε τώρα την ταινία σε Full HD από οποιαδήποτε συσκευή! Απολαύστε την ιδιωτική σας προβολή!
Αγοράστε το DVD
Δημόσια Προβολή
Σας ενδιαφέρει να οργανώστε μια δημόσια προβολή της ταινίας; Στείλτε μας ένα e-mail με το αίτημα σας και θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε!
Εκπαιδευτική Χρήση
Σας ενδιαφέρει να εμπλουτίσετε τη βιβλιοθήκη του ιδρύματος σας με την ταινία μας; Επικοινωνήστε μαζί μας, ώστε μαζί να δημιουργήσουμε ένα πληροφορημένο κοινό!
- ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 66min
- ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΓΛΩΣΣΕΣ: Αγγλικά | Ελληνικά
- ΔΙΑΘΕΣΙΜΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Αγγλικά (66min) | Ελληνικά (66min)
- ΕΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: 2008
- Επιτόπια έρευνα, Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
- Οργάνωση και Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή
- Διεύθυνση Φωτογραφίας: Αλέξης Μπαρζός
- Συντονισμός και Επιμέλεια: Άγγελος Αθανασόπουλος
- Έρευνα & Οργάνωση Θέματος: Νίνα Μαρία Πασχαλίδου, Μανώλης Φυλακτίδης
- Μοντάζ: Γιάννης Μπιλίρης
- Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης
- Γραφικά: Σάκης Παλπάνας
- Δημοσιογραφική Επιμέλεια Ιστοσελίδας: Αποστόλης Καπαρουδάκης
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν είχε να αντιμετωπίσει έναν ακόμα σοβαρό πονοκέφαλο: Την λαϊκή επανάσταση στο Ελ Σαλβαδόρ. Οι αριστεροί αντάρτες του Φαραμπούντο Μαρτί ήταν απειλή, όχι μόνο για την ακροδεξιά κυβέρνηση της χώρας που οι ΗΠΑ υποστήριζαν, αλλά και για ολόκληρη την Κεντρική Αμερική. Το «κομμουνιστικό ζιζάνιο» έπρεπε να ξεριζωθεί πριν εξαπλωθεί, μιας και η υπερδύναμη αντιμετώπιζε ήδη προβλήματα με την Κούβα και τη Νικαράγουα.
Αμερικανοί στρατιωτικοί και πράκτορες άρχισαν να χρηματοδοτούν και να εκπαιδεύουν υπερασπιστές του καθεστώτος. Οι υπερασπιστές αυτοί, γρήγορα εξελίχθηκαν σε τάγματα θανάτου που βασάνισαν, δολοφόνησαν και «εξαφάνισαν» 80.000 Σαλβαδοριανούς. Ο βρώμικος πόλεμος του Σαλβαδόρ ανάγκασε ένα εκατομμύριο ανθρώπους να μεταναστεύσουν ως πρόσφυγες στις ΗΠΑ. Τα παιδιά τους είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας που ακολουθεί…
Η εγκληματικότητα στο Ελ Σαλβαδόρ, έχει πάρει πλέον διαστάσεις επιδημίας. Δέκα δολοφονίες την μέρα, 3.600 νεκροί τον χρόνο, σε μια χώρα που αριθμεί μόλις 5,5 εκατομμύρια κατοίκους. Δύο μεγάλες συμμορίες, η 18 και η MS 13, έχουν χωρίσει τη χώρα σε ζώνες ελέγχου. Η αδυσώπητη σύγκρουσή τους για τον έλεγχο της αγοράς ναρκωτικών και όπλων, σκορπά απλόχερα το θάνατο και τον τρόμο.
Θύτες και θύματα είναι κυρίως παιδιά και έφηβοι, τα αγόρια και τα κορίτσια που αποτελούν τη δύναμη κρούσης των συμμοριών. Για αυτά τα παιδιά, που ή έχασαν τους δικούς τους στον εμφύλιο ή οι οικογένειές τους χωρίστηκαν κατά την περίοδο των μαζικών μεταναστεύσεων, η συμμορία… είναι η οικογένεια. Με τα χρήματα που κερδίζουν από τα ναρκωτικά, τα όπλα και την προστασία, μπορούν να επιβιώσουν. Τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που θα δολοφονηθούν στο δρόμο από τα μέλη της αντίπαλης συμμορίας, θα καταλήξουν στη φυλακή ή θα καθηλωθούν παράλυτα σε μια αναπηρική καρέκλα…
Ο 16χρονος Ουόλτερ της MS 13 που εκτίει ποινή του για φόνο στις φυλακές ανηλίκων, απαντά στις ερωτήσεις του Αυγερόπουλου με ανατριχιαστική απάθεια:
– Walter: Αυτός ο μαλάκας, είχε μπει στην περιοχή μας και έπρεπε να πεθάνει.
– Τον είδες εσύ ή σ’ έστειλε κάποιος να τον σκοτώσεις;
– Walter: Εγώ τον είδα και τον σκότωσα.
– Πώς τον σκότωσες;
– Walter: Με πιστολιές.
– Κι αυτός;
– Walter: Ούρλιαζε ο γιος της πουτάνας.
– Πώς ένιωσες εκείνη τη στιγμή;
– Walter: Σαν μανιακός. Ωραία!
– Ωραία; Γιατί;
– Walter: Γιατί υπερασπίστηκα τη συμμορία μας. Θα εξαφανιστούν από εδώ. Ενώ εμείς θα υπάρχουμε. Θα τους σκοτώσουμε! Όλους!
Η 18 και η MS 13 (Mara Salvatrucha 13), δεν ιδρύθηκαν στο Σαλβαδόρ αλλά στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ. Η 18, είχε ιδρυθεί από μεξικανούς μετανάστες που ζούσαν στον δρόμο 18 της αμερικάνικης μεγαλούπολης.
Όταν οι πρόσφυγες του πολέμου στο Σαλβαδόρ έφτασαν εκεί, άρχισαν να μπαίνουν στη συμμορία για να προστατευτούν από τις άλλες εθνικές ομάδες (Κινέζους, Ιταλούς κτλ.) που είχαν τις δικές τους συμμορίες. Η διαφορά ήταν ότι οι Σαλβαδοριανοί, έφερναν μαζί τους τη βία του εμφυλίου, αλλά και τη γνώση της χρήσης των όπλων.
«Εγώ, έφυγα για τις ΗΠΑ το 1980 μαζί με την οικογένειά μου, λόγω των ενόπλων συγκρούσεων», λέει ο Viejo Lin (Γέρικη Αγριόγατα), ο φερόμενος ως αρχηγός της 18 που ο Αυγερόπουλος συναντά αλυσοδεμένο στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Σαλβαδόρ. «Έτσι όπως μετανάστευσα εγώ, μετανάστευσαν πολλοί. Σχεδόν 1 εκατομμύριο. Πολλοί από την οικογένειά μου ανέβηκαν προς τα εκεί. Πήγαμε να ζήσουμε στις γειτονιές των Λατίνων. Κι όσο μεγαλώναμε μπαίναμε στις συμμορίες. Ήταν η «ράτσα», έπρεπε να ψάξουμε τους δικούς μας…».
Σύντομα, δημιουργείται υπερπροσφορά φτηνής εργασίας. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των, μέχρι τότε κυρίαρχων, Μεξικάνων και των Κεντροαμερικάνων στον τομέα των υπηρεσιών, για το ποιος θα καθαρίσει τους δρόμους, ποιος θα δουλέψει σ’ ένα ξενοδοχείο ή θα πλύνει τα πιάτα σ’ ένα μαγαζί, μεγεθύνεται. Αυτό, σύντομα δημιουργεί τον αντίποδα της συμμορίας 18. Τη Μάρα Σαλβατρούτσα 13. «Μάρα» σημαίνει «Ένωση», το «Salva» συμβολίζει το Σαλβαδόρ, «Trucha» σημαίνει « Έξυπνος», ενώ το «13» προήλθε από τη 13η οδό του Λος Άντζελες, τον δρόμο όπου δημιουργήθηκε η συμμορία.
Όταν, το 1992, ο πόλεμος στο Σαλβαδόρ τελειώνει, η αστυνομία του Λος Άντζελες απελαύνει μαζικά χιλιάδες Σαλβαδοριανών. Και αυτοί γυρίζουν πίσω στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο, πάμφτωχη χώρα τους, ακόμη πιο άγριοι και ακόμη πιο εκπαιδευμένοι στη βία και τα όπλα…. «Φέραμε, λοιπόν, πίσω στο Σαλβαδόρ, αυτό που κάναμε στην Αμερική», λέει η Αγριόγατα. «Φέραμε τις μεθόδους με τις οποίες λειτουργούσαμε τις συμμορίες μας. Ήρθαμε για να κερδίσουμε την μεταπολεμική περίοδο, με πολλά όπλα στους δρόμους. Πολλά ήταν και τα παιδιά των πρώην μαχητών. Χωρίς μάνα και πατέρα, για να τα ταΐσει. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Χωρίς δουλειά, μόνο να κλέψεις και να παρανομήσεις μπορούσες…»
Πλέον, σύμφωνα με το FBI, η Mάρα Σαλβατρούτσα, είναι η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη και πιο επικίνδυνη συμμορία στον κόσμο.
Μαζί με τη συμμορία 18, αποτελούν τις μεγαλύτερες «πολυεθνικές συμμορίες». Τα μέλη τους έχουν απλωθεί σε όλη την Κεντρική Αμερική, στις ΗΠΑ, ακόμη και στην Ευρώπη. Εκτιμάται ότι συνολικά ξεπερνούν τις 140.000 και η απίστευτη σκληρότητα θεωρείται χαρακτηριστικό τους γνώρισμα… Το «Παιδιά ενός βιασμού», αφηγείται την ιστορία των δύο μεγάλων συμμοριών του Ελ Σαλβαδόρ που αποτελούνται κυρίως από εφήβους. Η 18 και η MS 13, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε εμπόλεμη ζώνη, καθώς συγκρούονται αδυσώπητα για τον έλεγχο της αγοράς όπλων και ναρκωτικών. Ο Γιώργος Αυγερόπουλος, αποκτά πρόσβαση και στις δύο συμμορίες και παρακολουθεί τη ζωή των παιδιών που σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Στα λόγια, τις πράξεις και τα κεντημένα με τατουάζ-σύμβολα της συμμορίας κορμιά τους, διαγράφεται η σύγχρονη ιστορία της χώρας που βιάστηκε από τον δωδεκαετή εμφύλιο πόλεμο, έναν πόλεμο που ίσως δεν έληξε ακόμη…