Welcome to Tijuana

• Σενάριο, Σκηνοθεσία, Επιτόπια έρευνα: Γιώργος Αυγερόπουλος
• Έρευνα & Οργάνωση θέματος: Μανώλης Φυλακτίδης
• Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος
• Οργάνωση, Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή
• Συντονισμός, Επιμέλεια Έρευνας: Άγγελος Αθανασόπουλος
• Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης
• Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου
• Δημοσιογραφική Επιμέλεια Ιστοσελίδας: Αποστόλης Καπαρουδάκης

Η Τιχουάνα είναι συνοριακή πόλη του Μεξικού με τις ΗΠΑ και περιοχή ελέγχου του καρτέλ Αρεγιάνο Φέλιξ (CAF), ενός από τα ισχυρότερα καρτέλ του κόσμου. Το 2006, ο πρόεδρος Φελίπε Καλδερόν κήρυξε τον πόλεμο στα εφτά Καρτέλ Ναρκωτικών που δρουν στη χώρα. Με μια αμφιλεγόμενη απόφαση, έστειλε 40.000 στρατιώτες, να σκοτώσουν την Λερναία Ύδρα του Οργανωμένου Εγκλήματος. Από τότε, ο στρατός δίνει μάχες στους δρόμους των πόλεων.

Συλλαμβάνει διεφθαρμένους αστυνομικούς που πολεμούν πλάι – πλάι με τους Νάρκος, οι οποίοι με τη σειρά τους, αλληλοσκοτώνονται ξεκαθαρίζοντας τις πιάτσες και τους ανοιχτούς λογαριασμούς τους.

Μέχρι τον Μάρτιο του 2009 τα θύματα αυτής της σύγκρουσης ξεπερνούσαν τις 10.000, σκορπίζοντας τον τρόμο στους πολίτες.

Η Τιχουάνα στα σύνορα Μεξικού – ΗΠΑ είναι μια από τις μεγαλύτερες συνοριακές πύλες στον κόσμο αφού την διασχίζουν καθημερινά περίπου 350.000 άνθρωποι. Ένα τεράστιο τείχος χιλιομέτρων από λαμαρίνα και συρματοπλέγματα χωρίζει την πόλη από την δίδυμη αδελφή της, το Σαν Ντιέγο, που βρίσκεται στην άλλη πλευρά. Εκατοντάδες σταυροί το κοσμούν τραγικά, με τα ονόματα όσων προσπάθησαν να αγγίξουν παράνομα «το αμερικάνικο όνειρο» και δεν τα κατάφεραν. Οι πιο τυχεροί παλεύουν καθημερινά να ξεφύγουν από την ανεργία, δουλεύοντας στις μακιλαδόρας, τα εργοστάσια συναρμολόγησης μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών.

«Υπάρχουν 3 επιλογές στη ζωή» λέει ο Ρομπέρτο (ψευδώνυμο) πρώην μέλος των καρτέλ και πρόσφατα αποφυλακισμένος. «Η πρώτη είναι να δουλέψεις σε μια μακιλαδόρα και να ζήσεις μ’ ένα μίζερο μισθό σαν σκλάβος δουλεύοντας πολλές ώρες.

Η 2η διέξοδος είναι να πηδήξεις το τείχος και να πιάσεις το αμερικάνικο όνειρο. Οι περισσότεροι αποτυγχάνουν, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους. Η άλλη επιλογή είναι να γίνεις μέλος μιας εγκληματικής οργάνωσης και να είσαι μέσα στο εμπόριο ναρκωτικών. Αυτές είναι οι 3 επιλογές που μπορεί να έχει ένας νέος εδώ στην Τιχουάνα.»

Η Τιχουάνα είναι το σπίτι του Cartel «Arellano Felix» (CAF). Οι Αρεγιάνο Φέλιξ είναι μια μεγάλη οικογένεια που εγκαθίσταται στην Τιχουάνα την δεκαετία του 80 και εξελίσσεται σταδιακά σε ένα από τα πιο ισχυρά καρτέλ του κόσμου. Έχουν παρανόμους αεροδιαδρόμους καθώς και υπόγεια τούνελ στα σύνορα με τις ΗΠΑ, από την μια μεριά περνούν ναρκωτικά και από την άλλη χρήματα και όπλα. Αρχηγός είναι ο «Μηχανικός», Φερνάντο Σάντσεζ Αρεγιάνο. Η αρχηγία του όμως αμφισβητείται από έναν σκληρό πυρήνα εκτελεστών που ελέγχει ο Τεοδόρο Γκαρσία Σιμεντάλ, ο λεγόμενος και «ΤΕΟ» ή αλλιώς «Τρία Γράμματα».

Έτσι δεν είναι ασυνήθιστο να δεις ένα πτώμα πεταμένο στο χαντάκι την ώρα που πας στην δουλειά σου το πρωί, δεμένο και φιμωμένο με μια σφαίρα στο κεφάλι, που του έχουν κόψει τα δάχτυλα και τα έχουν καρφώσει σε ένα χαρτόνι που γράφει: «Αυτά θα πάθουν οι προδότες, όσοι συνεργάζονται με τον τάδε». Συνήθως οι περαστικοί ρίχνουν μια ματιά, κάνουν τον σταυρό τους και απομακρύνονται.

Αυτή η εικόνα υποδέχθηκε τον Γιώργο Αυγερόπουλο στην Τιχουάνα. «Ήταν το πρώτο πράγμα που είδαμε…. Και μετά φύγαμε γρήγορα γιατί στην παραλία είχαν βρεθεί άλλα τρία πτώματα. Τον έναν τον είχαν κόψει κομμάτια με αλυσοπρίονο. Το κεφάλι του βρισκόταν λίγο πιο πέρα…»

Τις επόμενες μέρες ο ίδιος, η παραγωγός Αναστασία Σκουμπρή και ο εικονολήπτης Γιάννης Αυγερόπουλος θα κατέγραφαν την παράνοια: Ανταλλαγές πυροβολισμών μέρα μεσημέρι σε κεντρικό σημείο της πόλης, όπου οι δράστες προσπάθησαν να διαφύγουν αφήνοντας πίσω τους τα υπερσύγχρονα όπλα τους, τους ασυρμάτους καθώς και μια… βίβλο. Τις επιχειρήσεις του στρατού για την σύλληψη μαφιόζων, που ανάμεσά τους ήταν και πολλοί αστυνομικοί οι οποίοι έπαιρναν διπλό μισθό. Μία …τίγρη της Βεγγάλης, μωρό, pet του αρχιμαφιόζου Τεοδόρο Γκαρσία Σιμεντάλ. Και μεταξύ άλλων την απελευθέρωση ενός ομήρου, θύμα απαγωγής από μέλη των καρτέλ που του έκοψαν το δάκτυλο και το έστειλαν στην οικογένειά του καθώς τα 500.000 δολάρια που ζητούσαν δεν φάνηκαν στην ώρα τους.

«Το υπέμενα, το δέχθηκα…» λέει σοκαρισμένο το θύμα. «Εντάξει, ένα δάχτυλο είναι… Καλύτερα απ’ το να μου παίρνανε τη ζωή».

Τα γραφεία κηδειών κάνουν χρυσές δουλειές. Μόνο το 2008 έγιναν στην Τιχουάνα 1.222 δολοφονίες.

Σε αυτούς δεν υπολογίζονται οι αγνοούμενοι, οι άνθρωποι που έφυγαν το πρωί από το σπίτι τους, αλλά δεν ξαναγύρισαν ποτέ.

Πρόσφατα συνελήφθη ένας άνθρωπος: Ο Ποζολέρο, όπως έμεινε γνωστός, Santiago Meza López, διέλυε πτώματα σε οξύ. Δούλευε για τον ΤΕΟ. Παραδέχθηκε ότι εξαφάνισε περίπου 300 ανθρώπους. Η Ποζόλε είναι μια παραδοσιακή σούπα. Μετά την αποκάλυψη οι πωλήσεις της σούπας έπεσαν κατακόρυφα.

Ο Ρομπέρτο δούλευε για τους Αρεγιάνο. Εκπαιδεύτηκε σε ένα ράντζο. Στα 14 του, δεν σκεφτόταν σαν τα παιδιά της ηλικίας του.

«Προγραμμάτιζα τα πράγματα με μυστικότητα. Κάλυπτα το πρόσωπό μου, έπαιρνα ένα μαχαίρι, έφτανα και τον εκτελούσα. Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω. […] Με το πέρασμα του χρόνου έγινε για μένα ακριβώς σαν εργασία. Η δουλειά μου ήταν να κάνω κακό στους άλλους. Κι απ’ αυτό το κακό που προκαλούσα κέρδιζα για να ζήσω. […]

«Για μια εκτέλεση το περισσότερο που σου έδιναν ήταν 2.000 δολάρια. Σου έδιναν και μια νύχτα ηδονής με μια γυναίκα σε κάτι πολύ ωραία διαμερίσματα, με τζακούζι και τα πάντα. Σε έκαναν να νοιώσεις πολύ ωραία για μια βραδιά. Σου έδιναν και τα 2.000 δολάρια και τέρμα. Δεν τους ενδιέφερε αν εσύ μετά θα έτρωγες τριάντα χρόνια φυλακή γι’ αυτή τη δολοφονία. Έπρεπε να ψάξεις μόνος σου τον τρόπο να τη βγάλεις καθαρή.

Ο Ρομπέρτο έχει πολλές προτάσεις τώρα που βγήκε από τη φυλακή, μετά από 18 χρόνια. Τις έχει αρνηθεί όλες και ψάχνει για δουλειά. «Κανείς δεν με έχει φανταστεί να κουβαλάω καφάσια στην αγορά. Αλλά θα το κάνω γιατί δεν θέλω να καταλήξω εδώ», λέει δείχνοντας τους τάφους των φίλων του. «Και θα γράψω ένα βιβλίο! Ένα βιβλίο καλά γραμμένο!»