Φωτιά στις Κυκλάδες

Από την Καραϊβική ως τον Ινδικό Ωκεανό, ο 17ος αιώνας αποτελεί την παγκόσμια εποχή της πειρατείας.
Στην Ανατολική Μεσόγειο που φλέγεται από τους μακροχρόνιους Βενετο-Οθωμανικούς πολέμους, οι θαλάσσιοι δρόμοι έχουν μείνει αφύλακτοι. Και αυτή είναι μια ευκαιρία που πειρατές και κουρσάροι κάθε εθνικότητας δεν θα αφήσουν να πάει χαμένη.

Έλληνες, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ολλανδοί, Βέρβεροι και Οθωμανοί, βρίσκουν ιδανικό καταφύγιο στα νησιά των Κυκλάδων, στην καρδιά του Αιγαίου. Από κάθε γωνιά της Μεσογείου, διασταυρώνουν τις ρότες τους στη Μήλο, που μετατρέπεται σε πειρατικό κέντρο. Εκεί ξεχειμωνιάζουν, διακινούν τη λεία τους, πωλούν τους σκλάβους στα σκλαβοπάζαρα, παντρεύονται, και οι παπάδες τους εξομολογούν για τα κρίματά τους. Οι περιηγητές της εποχής κάνουν αναφορές για «ήθη που προσομοιάζουν στην ακολασία». Η οικονομία του νησιού ανθεί σε τέτοιο σημείο που στη Μήλο εγκαθίστανται προξενεία των Γάλλων, των Ολλανδών και των Άγγλων.

Στις Κυκλάδες θα δράσουν τρεις από τους μεγαλύτερους πειρατές που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο Αιγαίο: Ο Ιωάννης Κάψης που καταλαμβάνει τη Μήλο και στέφεται επισήμως βασιλιάς της, ο Τζοβάννι ντε λο Κάβο που απελευθερώνει την Ανάφη και γίνεται εγγυητής της ασφάλειας των κατοίκων της και ο Στάθης Ρωμανός Μανέτας, του οποίου η δραματική ιστορία έμελλε να γίνει τραγούδι και να μείνει για πάντα ζωντανή ως τις μέρες μας.